несъмѣсьно

НЕСЪМѢСЬНО (4*) нар. к несъмѣсьныи:

сии ст҃ыи съборъ изверже и проклѧ. изъгласивъше съвьршена б҃а и съвьршена чл҃вка. того въ двою естьствѹ. несъмѣсно и нераздѣльно г҃а нашего і҃с х҃а. КР 1284, 3б; Четвертыи же сборъ прѣ(ж)ре(ч)на˫а ѹтверди. i двѣ естьств(ѣ) в немь разумѣ(т). несмѣсно и нераздѣлно ˫асн(о). iзвѣщѧ. Там же, 10а; двѣ естьствѣ въ единъ с(ъ)ставъ съвъкупльшисѧ н(е)смѣсно и непреложно. и н(е)смутно и нераздѣлно. Там же, 12а;

|| не смешиваясь, непосредственно:

пекомое же несмѣсно печетсѧ огне(м) и тѣ(м) свѣтить и стѧгаетсѧ. (ἀμέσως) ГБ XIV, 64г.